siirler-11
...SENSİZLİK...
Akşam oluyor hergünün ardından ve ben sessizleşiyorum...
Her akşam aklıma düşüyorsun, yanımdaymışcasına, el ele tutuşuyormuşcasına, içim ürperiyor, bazen buna kendim bile inanıyorum taaki gözlerimi açana kadar ardından yine ben ve SENsizlik....
Ama yitirmiyorum umudumu SEN gerçektende varsın ve şu an için beni tanımıyorsun daha, yani olay sadece bir karşılaşma meselesi bence, umudumdur ki bu karşılaşma vakti artık yaklaşmış olsun...
Çünkü yorulmaktayım artık bu hayatın karşısında, üzüldüğümde elini tutacak biri, başını omuzuma yaslayacak birinin yokluğu hissettiriyor kendini artık ufak ufak....
Bu çekilenler yetmez mi artık, gel hadi ezelden beri birlikteymişcesine, ruhumu anlarcasına......
Bugünkü istatistikler : Ziyaretçi : 33 Klik : 39 Bu sayfayı gezen : kişi.